Tasmanie, the Overland Track

G’day everybody,

Ja, ja we zijn terug, we hebben het heelhuids gehaald. Het was zes dagen afzien en tergelijktertijd ongelooflijk genieten. Het was zowel een fysieke als mentale uitdaging. Fysiek, we hebben ons peer gezien en heel wat afgezweet. Elke dag gepakt als ezels kilometers afgelegd, bergop en bergaf, over boomwortels en rotsblokken, maar oooh zo mooi en ongerept, urenlang met niets of niemand om je heen, behalve de natuur. Das echt een heel apart gevoel. Op het einde van de dag doen je voeten wel zeer en ben je blij dat je eindelijk de hut bereikt hebt (= het eindpunt van de dag). Maar het geeft ook heel veel zelfvoldoening.

Mentaal lag de uitdaging iets anders, back to basics, 6 dagen geen douche (en na 6 uur of 7 uur wandelen per dag is dat niet niks, pfieuwwww, stinken ;-)…..wees gerust, we hebben toch twee keer de moed kunnen vinden om in een bergriviertje te springen, brrrrr), 6 dagen droge voeding (maar dat viel al bij al heel goed mee, als je honger hebt, smaakt alles lekker), als sardienen samen in de hut waar het stinkt naar wandelschoenen, nice smell ;-). En vermits we geen electriciteit hadden, gingen we met de kiekens op stok en waren we om 6u opnieuw druk in de weer.

En ja, ik heb twee keer bijna een hartstilstand gekregen omdat een zwarte dikke slang op korte afstand voorbij mijn voeten ritselde. De eerste keer was mijnen held er niet bij. Daar stond ik dan, helemaal vastgenageld aan de grond. Ze zeggen wel dat die beesten meer schrik hebben van jou dan omgekeerd. Ik ben toch nog niet overtuigd….Ik heb dan maar mijn verstand op nul gezet en het op een lopen gezet tot een open vlakte (en dat met rugzak en al…). Mijn tong hing op mijn voeten… De tweede keer (een dag later) liep Jan juist achter me. Ik weer aan de grond genageld, Jan eerst jaloers omdat hij ze niet gezien had (onozelaar, ik had ze zelf liever niet gezien). Dan was ze daar weer en gelukkig kon ik nu Jans arm bi

jna blauw nijpen… Volgens Jan heb ik toen het beste wandeltempo gehaald… hoe zou dat komen?? Voor de geinteresseerden: het was een zwarte tigersnake, zo een 1,5m lang en 9cm diameter.

Naast het wandelen van hut tot hut (waar we water konden bijvullen, kampeerden of in de hut sliepen, een compost-toilet ter beschikking hadden (neen, jullie willen gewoon niet weten wat een compost-toilet is…), was er ook tijd voor socializing. Iedereen kwam daar samen ‘s avonds en vermits je met dezelfde mensen (een 10-tal) ongeveer hetzelfde traject aflegt, leer je elkaar wel

ook kennen. Wij waren de enige niet-Aussies (dus de Overland Track is echt nog niet goed gekend bij de toeristen, wel een meevaller voor ons, het is nochtans Unesco Werelderfgoed. We hebben heel wat afgelachen met Shayne en Jill uit Melbourne (we mogen daar gaan logeren als we in Melbourne zijn), met het trio afkomstig uit Brisbane (twee broers en de pa: Peter, John en Ivan). Dan had je nog Fiona en Shrek ook uit Brisbane en vader en zoon uit Sydney Bill en Josh.

Kortom, we hebben een schitterende week achter de rug. Het weer was schitterend voor Tasmanie (geen regen of sneeuw! Wat zelden blijkt te zijn op deze trekking). Nu zijn we in Hobart en hebben een huurauto. We trekken het eiland rond en genieten nog 5 dagen van dit schitterend gebied. Vanavond is het kerstavond, moeilijk te geloven als ik ons hier zo zie zitten. Dus aan iedereen thuis: Merry Christmas! Geniet van het lekkere eten, geniet van elkaar en hopelijk van een aantal dagen verlof.

Wij genieten mee!

Dikke kus

Fie