27 januari 2007

Australie in een notendop

Zeven weken in Australie, ze zijn voorbij gevlogen en we hebben er 200% van genoten.
Samengevat zijn dit onze hoogtepunten:
1. Ongetwijfeld op de eerste plek blijft Tasmanie, niets kan die natuurpracht evenaren en alles is nog zo ongerept.
2. The Red Center met Uluru, de Olgas, Canyons en Creeks
3. De zonsondergang op oudejaar bij The Twelf Apostles (Great Ocean Road)

Uiteraard is de rest ook prachtig, The Grampians, Fraser.... maar toch een iets negatiever puntje over de oostkust, die is voor ons ferm overroepen. De natuur is schitterend, maar alles is zo commercieel uitgebuit en je ziet hier heel veel backpackers die zo goed als alleen maar naar hier komen om zich een stuk in hun voeten te drinken en te feesten. Respect voor anderen, voor de natuur is op dat moment vaak zoek....

Nu nog enkele wist-je-datjes....Wist je dat.....
.....we geen enkele spin zijn tegengekomen, terwijl hier 9 gevaarlijke soorten leven (wel een opluchting voor mij :-))
...de eerste dag van de reis mijn rug volledig geblokkeerd zat door de lange vlucht en een bezoekje aan de physiotherapeut een must was. Wel spannend als je drie dagen later op een 6-daagse trekking moet vertrekken!
....Jan een grote vergeetkous is, dat hij tot tweemaal toe (achter elkaar dan nog wel) de sleutel van onze kamer in een backpacker vergeten afgeven was en dit pas merkte op de luchthaven. En dat hij vanaf nu geen sleutels meer bijhoudt ;-)
...de Australische highways (voor 90%) niets meer zijn dan een provinciebaan waar je 100km/u mag, dus de afstanden nemen meer tijd in beslag.
.....de Australiers nog luider spreken dan Hollanders, stel je dan eens een Autralische pub voor...net een kiekenskot!

.....we heel benieuwd zijn naar Nieuw Zeeland, we starten daar met een dagje Whale-watching en zwemmen met de dolfijnen !!!!!
.....we ook wel veel aan het thuisfront denken, maar Belgie nog niet echt missen.

Dikke kussen

Fie en Jan

The Blue Mountains - Australia Day

Vandaag ons laatste dagje in Aussie, wel raar...het dringt nog niet helemaal door. We zijn nu terug vlak in de buurt van Sydney (ja, ja, weer 700 km gereden) en hebben een bezoekje gebracht aan the Blue Mountains. De cirkel is dus zo goed als rond, ook al hebben we nog niets gezien van het westen en het noorden. Dat zal voor een volgende keer zijn.

The Blue Mountains, zo genoemd omdat er vooral 's morgens een soort blauwe mist hangt, heeft wel iets mystiek. Het is een prachtig stukje natuur, werelderfgoed, met canyons en The Three Sisters bij echo point (drie rotsblokken genoemd naar een dreamtime story van de Aboriginals. De toenmalige leider van het gebied veranderde zijn drie dochters in rotsblokken omdat hij schrik had dat de vijand ze ging ontvoeren. Vooraleer hij zijn betovering kon ongedaan maken werd hij gedood....dit voor het verhaaltje he).

Schitterend om te wandelen, wel veel drukker dan onze vorige plekjes omdat het zo dicht bij Sydney ligt, gevolg: massa's dagjestoeristen met spleetoogjes :-(.

Dus na een paar uren hadden we het daar wel gehad en omdat het Autralia Day was, de nationale feestdag van Australie, hebben we nog een bezoekje gebracht aan Darling Harbour, de haven in Sydney stad. Niet te doen hoe alle Australiers hierin opgaan. Echte patriotten en dat tonen ze dan ook in hun 100% feestgedrag. Zij zijn vollledig verkleed, met biertjes en BBQ-stuff zijn ze op pad. De sfeer zat er goed in, megaspectakel met boten, lichtshow en vuurwerk en dat met zo een 200.000 andere toeschouwers....nu weten we ongeveer hoe het vuurwerk van oudejaar er moet uitgezien hebben....echt op en top.
Allen de speeches waren net iets te veel van het goede: " we are the best, we have the most beautiful country in the world, we love our country, we are the best people in the world.....enz" En dan niet eenmaal, maar steeds hetzelfde telkens door iemand anders gezegd....
Het leek wel brainwashing en iedereen maar applaudisseren na elke zin... Zo echt zichzelf opfocken.

Niets voor mij, maar dat ligt dan misschien ook wel aan mezelf. Belgen hebben dat sowieso niet echt in zich. Ik denk zelfs dat we dikwijls te bescheiden zijn. Maar geef mij dan maar bescheidenheid. Maar goed, ondaks dat ene puntje hebben we een fantastische avond gehad.
Nu genieten we nog van ons laatste dagje en morgen: New Zealand, here we come!

Liefs

Fie

The Blue Mountains

Vandaag ons laatste dagje in Aussie, wel raar...het dringt nog niet helemaal door. We zijn nu terug vlak in de buurt van

24 januari 2007

Whitsunday en Fraser Island

Onze cruise naar de Whitsundays is een eendaagse geworden. Tijdsgebrek (de volgende driedaagse die nog plaats had vertrok pas binnen twee dagen) en toegegeven: budgetair kon het er eigenlijk ook niet af. Mixed feelings... Ten eerste omdat het bewolkt was en zelfs regende. Ten tweede en vooral omdat je je als een lopende-band-toerist voelt. In Airlie Beach geldt enkel de wet van de bookingskantoren: hoe meer, rapper en voller, hoe beter.

Dit alles vergaten we echter volledig toen we bij onze snorkeltrip onverwachts bezoek kregen uit de diepte. Een zeeschildpad had besloten om ons even gezelschap te houden en hij (of zij) heeft zeker vijf minuten onder ons gezwommen. Iedere keer dat hij naar boven kwam om zijn neusje uit het water te steken keek hij eens, zo van "zijn jullie er nog" en dan twee soconden later, ploep, dat kopke boven! Zooo schattig, ons Fie moest er iedere keer weer mee lachen.
Whitehaven Beach was wel mooi, maar met honderd man erop, tien boten en drie vliegtuigjes voor de kust verliest een van de beroemdste stranden ter wereld veel van zijn charme.


De volgende dag zijn we dan naar Hervey Bay gereden, onze uitvalsbasis voor Fraser Island.

Beste mensen: we worden oud. Of beter: ouder. Noem het volwassener of wijzer, maar dat willen we zelf niet gezegd hebben natuurlijk. Via een backpacker hadden we de beste deal gemaakt, ook al omdat ik toch wel zelf wou 4x4-en op het grootste zandeiland ter wereld. Uiteraard neem je je reisgenoten er dan gratis bij, 't is van moeten. We werden met zijn elven in een Toyota Landcruiser Troopcarrier gepropt. Twee duitse miekes, zes engelse gasten, miss "fucking" australia en wijzelf. Het kon erger, gezien het roekeloze rijggedrag van enkele idioten in de andere jeep. Ik ga hier niet verder over uitwijden want de herinnering aan het prachtige Fraser, de zalige meren, de kick van op het strand te rijden, vast te zitten en er weer uit te raken... dat blijft veel langer hangen. We kunnen nu ook Manta's, een koppel haaien, arenden en Iguano's aan onze wildlife lijst toevoegen.

Gisteren hebben we dan 500 km gereden tot in Ballina, een rustiger stadje net onder de hippe Gold Coast. Vandaag hadden we vrijaf en hebben we uitgeslapen (tot we moesten vluchten uit de tent want... 35graden!), gezwommen, Clijsters live zien winnen en zijn we eens in Byron Bay gaan kijken naar het meest Oostelijke punt van Austalie.

De batterijen zijn weer opgeladen en morgen rijden we verder naar de Blue Mountains, onze laatste stop in Aussie. Foto's volgen later.

Groetjes vanuit het zalig warme, heerlijk zonnige New South Wales ;-)

Jan

17 januari 2007

Drie dikke kussen voor de liefste oma van de wereld!

Hip hip hoera! Momoke is jarig.
78 dikke kussen vanuit Australie. Je zit nog steeds in onze rugzak en reist met ons mee.
Bedankt voor mij de reiskriebel meegegeven te hebben!
Lieve momoke, we drinken een goed glas wijn op je gezondheid (en voor Jan een glaasje water....).
XXXX

Fie en Jan

16 januari 2007

De Oostkust: van Cairns tot the Whitsundays

Hoi, hoi,

het is eigenlijk heel moeilijk om al onze ervaringen op papier te zetten. Langs de ene kant vliegt de tijd voorbij en gisteren kwamen we tot de conclusie dat we ondertussen reeds 5 weken onderweg zijn. Die hebben we niet zien passeren en toch....langs de andere kant zie je zoveel dingen op zo een korte tijd. Het zijn zoveel indrukken en telkens weer adembenemend. Ik kan hier wel wat vertellen, maar dan moet je er nog eens de geuren, de kleuren en de geluiden bij voorstellen....zelfs de foto's geven dikwijls niet weer wat wij hier in het echt zien.

Maar ik doe dan toch maar weer een poging. Vandaag dan wel met een beetje een dubbel gevoel omdat ik net vernomen heb dat Xsara, de Berner Senner die me heel nauw aan het hart lag, er niet meer is. Speciaal voor mams en Piet een dikke knuffel om deze leegte in te vullen.

Goed, na de outback nemen we de vlucht naar Cairns, we gaan van droge warmte naar tropische, vochtige warmte, zo een dikke 30 graden en lekker plakkerig, mjammie, gelukkig hebben in de backpacker airco.... En wat doen we onze eerste dag daar? Op zoek naar Nemo uiteraad! Ja kan toch niet anders als je het Great Barrier Reef vlakbij hebt. Ja, ja, na de Blaarmeersen heeft Jan nu ook zijn eerste twee duiken in tropisch water op zijn palmares. En ik ben ook supercontent dat ik het koude Belgische water mag inruilen voor een dikke 25 graden en dan met zeker 15m zichtbaarheid. Het was super, echt heel leuk als twee visjes in een heel grote aquarium....

Na een dagje duiken hebben we opnieuw een huurauto voor de komende 15 dagen en wordt het de tent (zonder airco....) als uitvalsbasis. We trekken naar Daintree en Cape Tribulation op zoek naar beestjes.... Na slangen, kangoeroes, kunnen we nu ook de krokodillen op ons lijstje zetten. Ja we hadden ze al op ons bord gehad en nu hebben we ze vanop een bootje op de rivier gezien. 't Was hier een heel ander zicht en gevoel, we kwamen uit het rode dorre stoffige centrum, the outback en nu is alles zo tropisch groen met mangroven en palmbomen, kortom tropisch regenwoud met alles erop en eraan. Na een dagje wandelen en genieten door dit tropsch paradijs rijden we door de Atherton Tablelands (heel mooie uitzichten en watervallen) verder naar beneden. Ik heb wel tussendoor een Koala mogen knuffelen en ja hoor, ze zijn echt even zacht als ze eruitzien. Mijnen dag was dus weer geslaagd:-). De nachten, ja de tent, we slapen een stuk beter dan in het zuiden, maar vanaf 7u 's morgens wordt het een echte oven, dus veel keuze heb je niet, opstaan of smelten.....

Gisteren zijn we na een paar uurtjes rijden in the Whitsundays aangekomen, paradijselijk mooi, prachtige stranden en vandaag is het onze eerste welverdiende rustdag (jullie kunnen ons nu wel neerbliksemen in Belgie en ik kan het begrijpen, maar een dagje op dezelfde plek met tijd voor de was, de mails enz., dat doet ook zeker eens deugd). Morgen gaan we varen naar een paar eilandjes.....om van weg te dromen. Het wordt zeker snorkelen en misschien wel weer duiken, we zien wel....
Ja, we worden hier echt verwend, rotverwend!

Dikke kussen

Fie

11 januari 2007

The Red Center

's Avonds hadden we in Adelaide nog een afspraak met Luc en Eva. Die hadden we bij een van de vele kraambezoeken van de laatste maanden tegengekomen en door allerlei toevallen zaten zij ook juist 4 januari in Adelaide. Als je dan nog weet dat we 3 januari Masha ergens onderweg gekruist moeten hebben krijgt het begrip "een kleine wereld" wel heel letterlijke dimensies.
Het was plezant om eens op ons lui gat in een cafeeke te zitten en reisverhalen en tips uit te wisselen.

De dag erna vliegen we dan naar Alice Springs. Hier vandaan vertrekken we morgen 5/01 op een vijfdaagse toer naar the Red Center. Iedereen hier doet de driedaagse, met enkel de highlights. Alice Springs zelf doet ons een beetje dreigend aan, er hangt hier een vreemd sfeertje.

De volgende ochtend stopt er dan een spliksplinternieuwe 4x4 bus voor onze backpacker. " Hi, I'm Chappy". Onze tourleader is een toffe pee, dat blijkt nog meer de komende dagen.
Die eerste dag rijden we alles samen al zo'n 750 km. We zien eerst de Olga's en daarna gaan we naar Uluru (de Aboriginal naam voor Ayers Rock) bij zonsondergang. Prachtig om deze rots eindelijk eens in het echt te zien, het doet me wel wat.
's Avonds is het een echte Aussi BBQ en we hebben sinds we hier zijn nog niet zo goed gegeten. Dat zal trouwens voor de hele toer zo zijn. We slapen onder de blote sterrenhemel want in de tenten is het te warm.

De tweede dag worden we om 4u45 gewekt!! We doen de wandeling rond Uluru, met veel uitleg van Chappy. Cool Man !! Die avond kunnen we in een zwembadje zwemmen, maar het water is eigenlijk te warm om te kunnen afkoelen. We slapen trouwens steeds in permanente tentenkampen, dik in orde allemaal. Chappy maakt het eten op houtskool en tovert echt Bush Bread uit de pannen.

Dag drie, de wekker loopt om 5 uur af. We gaan naar Kings Canyon, een prachtige wandeling. De natuur hier is totaal anders dan wat we tot hiertoe gezien hebben. In Glen Helen kunnen we zwemmen in een prachtig permanente waterhole, zaaalig. We gaan er voor en na het eten ook naar de pub en we beginnen de groep nu echt goed te kennen>
We zijn met in totaal 5 vlamingen (Katleen, Bart, Rolande, Fie en ik), 4 duitsers (de tweeling Andy en Bastian en ons "ukkepukje" Karl en Faneka), 4 zwitsers (honeymooners Angela en Patrick en Nadia en David) en 2 engelsen (pa Brian en dochter Octavia). De jongste is 14, de oudste zal rond de 55 zijn. De sfeer is steeds goed en we komen allemaal goed overeen. Tof!!

Dag vier en eindelijk "uitslapen": tot 7 uur. We leren de echte outback kennen. We rijden 260 km over een onverharde dirtroad. Die bus is geweldig! Tegen 100 km/u sjezen we over de putten en het zand.
We bezoeken een of andere Gorge en gaan 's middags zwemmen in de waterhole van Ellies Creek. Daarna rijden we naar een Aboriginal-gemeenschap waar we een lokale toer doen met Doreen die ons wat uitlegt over de gebruiken van de Aboriginals. We slapen in ons kamp in die gemeenschap. In de verte zal het de hele avond bliksemen en we krijgen het nieuws dat er daarna voor het eerst in maaaanden weer water stond in de rivier in Alice Springs.

De laatste dag en om 5 uur opstaan om naar Palm Valley te gaan, een uniek stukje regenwoud in het midden van het bloodhete centrum. Echte 4x4 nu want over putten en rotsen en door droge rivieren gaat het nu met de bus.
's Avonds gaan we nog met heel de groep eten in een typische saloon en eten er een mixed grill van kameel, krokodil, waterbuffel en kangoeroe. Die laatste was trouwens het beste...

We hebben een super vijfdaagse achter de rug en hebben er weer een paar vrienden bij. En vooral een onvergetelijke ervaring in de outback.

Dadelijk vliegen we naar Cairns en morgen liggen we ergens te dobberen in the Great Barrier Reef...
Groetjes van Down Under,
Jan

ps: foto's moeten nog volgen, uploaden duurt daarvoor veeeeel te lang

04 januari 2007

Great Ocean Road - Grampians and Kangaroo Island

Weer een week voorbij! De tijd vliegt en wij hebben niet stilgezeten. We leken net Japannerkes die van hier naar daar vlogen met het fototoestel bij de hand, alleen zijn wij iets groter dan ;-).

Melbourne was zalig, kon me persoonlijk nog meer bekoren dan Sydney. De laatste dag in Melbourne hebben we onze huurwagen opgehaald en de Queen Victoria Market bezocht. Miljaar, nooit doen als je honger hebt (hebben wij dus wel gedaan). En ik kan nu nog net in mijn broeken....Je wordt overspoeld door allerlei lekkers: vers fruit en groentjes, vlees vis, gebak, kazen en vooral veel delicatessen....een plezier voor de ogen, neus en uiteraard de mond. We hebben ons goed volgepropt (kwestie van 5 dagen met de tent te overbruggen) en of we go for the Great Ocean Road!

Het eerste deel was iets minder dan we verwachten (maar ons lat lag misschien te hoog na Tasmanie, wie weet?), dus we gaan hier niet over uitwijden (Geelong, Torquay, Lorne). Ons eerste nachtje kamperen was memorabel in Lorne. Wij fier op ons zelf omdat we een rustig plekje bos hadden gevonden, gratis, met slechts een paar andere tentjes in de buurt en dat in het hoogseizoen....Dat was dus buiten de feestvierders van 2 tenten gerekend. Tot 4 uur ' s morgens vollenbak roepen en zingen, veel alcohol en naar het einde toe vooral veel: " Fuck you mate". Niemand kon hen stoppen..... Dus de volgende dag zaten er echt echt twee chinezen in den auto, spleetogen a volonte! Het tweede deel van de Great Ocean Road was echt wel mooi. We hebben oudjaar gevierd met een zonsondergang bij de Twelve Apostles, met daarbovenop de piguins die uit het water komen, wat wil ne mens nog meer? Schitterend! Het vuurwerk in Port Cambell was afgelast door brandgevaar, dus wel te verstaan, maar het was al bij al een heel speciale manier om oudjaar te vieren. Wij moe maar voldaan de tent in en er zeker van dat we nu wel goed zouden slapen. Yes right, na een aantal eerste zalige uurtjes, werden we de deze keer gewekt om 5u 30 door enkele 10-tallen vogels die ons blijkbaar een gelukkig nieuwjaar wouden wensen. Niet te doen, het was iets tussen het geluid van apen, geschreeuw en gefluit van vogels en een gekakkel van kippen, heb je hem? En dan vollenbak, zelfs mijn fantastisch oordopjes waren hier niet tegen opgewassen....

Even kort intermezzo over het slapen in de tent: je zou ons eens moeten zien liggen. Jan heeft vooral last van het licht (volle maan en vanaf 5u30), ik meer van het geluid. Gevolg: jan heeft een oogmasker aan en ik oordoppen, net een bejaard koppel, heel sexy, laat staan hoe we dan met elkaar communiceren ;-). En ja, we zijn helaas ook tot de conclusie moeten komen dat we ouder worden. Vroeger konden we beiden heel lang uitslapen en nu is het al een succes als we in de tent tot 7u slapen....waar gaat dit naar toe???.

Tot hier het intermezzo, we moeten ook niet alles prijsgeven he. We zaten dus op de Great Ocean Road. Wat was nog fantastisch: London Arch, Grotto, Lord Arche..... (wegens een stomme pc, zijn we helaas 40 foto's kwijt, waaronder deze dus :-(). Vandaar zijn we richting Grampians gereden, een prachtig National Park. Echt weer schitterende natuur, een paar leuke wandelingen gemaakt naar watervallen, lookouts, goed om ons twee dagen te laten genieten. Vorig jaar was er een ferme bosbrand, dus dat gaf alles wel een speciaal tintje.

Gisteren hebben we dan ons laatste stukje van de zuidkust ingezet: op naar Kangaroo Island. Dat was toch nog een eindje rijden, en neen mam, Jan en ik wisselen om de twee uur, dus ik kan ook links rijden, lees maar verder.... We wilden dus niet te veel tijd verliezen en vertrekken om 7u 's morgens. In Victoria mag je op de Highway 100km/u rijden en de eerste twee uur geeft Jan goed gas (niet meer dan 115km/u). Fie neemt het stuur over om 9u en het is schitterend weer, geen kat op de baan, een volledig recht stuk en omdat we op de middag de ferry willen halen naar Kangaroo Island, besluit ik dus ook maar om 115km/u te rijden. Ikke, die nog nooit in mijn leven een boete heb gehad voor wat dan ook (buiten 1 keer een parkeerboete) zie een politiewagen in de tegenrichting. Ik sta op mijne rem en kruis de wagen. Jan en ik volgen hem in de spiegel en wat had je gedacht: the american movie. Die flikken slaan alles dicht, maken daar een bocht van 180 graden in de stoffige zijberm en zetten de achtervloging in met sirenes, lichten die flikkeren.....Ik wist niet waar ik het had! Dacht eerst dat ik in de film zat.... Ben dan maar braafjes aan de kant gaan staan en het was echt op de Amerikaanse manier, je mag niet uitstappen, ik heb zelfs moeten blazen, stel je voor om 9u 's morgens, voelde me net de grootste crimineel op deze aardbol. Ik heb dan heel heel hard op mijn tong gebeten om geen stom antwoord als grapje op al zijn vragen te geven (you know me...), want daar kunnen ze hier zeker niet mee lachen he. Ale, wij al onze voorsprong kwijt en er nog een boete bovenop..... En het best van al, een paar km verder zaten we in de Staat South Australia en daar mag je 110km/u op net dezelfde baan, dan hadden ze niet eens omgekeken naar me....grrrrr. En je zo van voor pakken, dat doe je toch gewoon niet (en nu geen dubbelzinnige gedachten he, ik ben doordserieus ;-)). Nadien heb ik me mooi aan de 110 gehouden en werd om de twee seconden voorbij gestoken, the bastards!

Soit, iets later dan voorzien dus op Kangoroo Island met een avontuur meer, echt schitterend, ik weet het, ik val in herhaling, maar we hebben zeeleeuwen, zeehonden gezien en bewonderd, genoten van de natuur en de remarkable rocs enz.


Nu zitten we een avondje in Adelaide, eindelijk weer een goeie douche en een zacht bed. Morgen vliegen we naar het centrum van Australie, Alice Springs en Ayers Rock. Ik kijk er naar uit, weer totaal iets anders en het zal heet worden, heel heet.....
Das goed voor er een paar kilo's af te zweten, dan passen mijn shorts en broeken weer beter ;-)

Dikke kus

Fie

Happy New Year 2007

Beter laat dan nooit, we wensen iedereen een gezond en spetterend 2007 toe!!!!



Wij hebben het jaar alvast heel goed ingezet!
Dikke kussen

Fie en Jan

Gelukkige 30ste verjaardag lieve zus

Dag lieve zus,

van harte gefeliciteerd met je 30ste verjaardag van je broer aan de andere kant van de wereld. En uiteraard ook drie dikke kussen van Fie.
We vieren dit nog wel eens te goei als we terug zijn!

XXX

Jan en Fie