Melbourne

Sinds gisteren zijn we aangekomen in Melbourne. Een rotor-vliegtuigje (ik wist zelfs niet dat die dingen nog bestonden!!) vloog ons om 6u30 al van Launceston naar hier.

Tasmanie was echt prachtig! Deze staat (zeg niet land, want dat is het dus niet; op de nummerplaten staat "your natural state" ofwel "holiday island" en dat klopt ook: of je komt hier voor de wilde natuur, of voor de prachtige kustlijn) heeft ons ons allebei serieus gepakt. Voortdurend word je er geconfronteerd met tegenstellingen. Op de Overland Track hebben we al hemel en hel gezien. Diezelfde hel kwamen we tegen toen we langs de oost-kust door de bossen reden die een week geleden nog in lichterlaaie stonden. De hemel vonden we dan weer terug aan de kust van de Bay of Fires.

Na Hobart zijn we via de sky-walk (Masha, niet echt de moeite, maar ik vond het technisch gezien wel een chique constructie... tja, da's de ingenieur die in mij naar boven komt) helemaal naar Freycinet-park gereden. Op de zogezegde Highway (links rijden, Jan!!) haal je een gemiddelde van 70 km per uur, dus die 300 km duurde wel effe. Maar oh zo mooi, zelfs met het slechte weer dat we toen hadden. Kerstavond kropen we in ons tentje (pas om 20u30 aangekomen) en hebben we al schuilend onder een mini-afdakje gekookt. Van het voorziene kerstdiner kwam niet veel terecht. Die nacht dacht ik dat de tent zou wegvliegen en met natte voeten (letterlijk!) zijn we al om 06.15 opgestaan. De eerste de beste backpacker had gelukkig nog plaats voor de dag nadien, oef! Kerstdag hebben doorgebracht met wandelingen naar Wineglass Bay en in de late namiddag zaten we al terug in de BB. Gieten dat het die avond deed!! Iedereen hier blij, want na die branden hadden ze dat wel nodig.

De volgende dag gingen we Bicheno bezoeken. Ondertussen was de zon erdoor gekomen. Behalve een blowhole was er niks te zien en we zijn verder gereden naar St-Helens. Daar kregen we de tip om gratis te camperen aan de Bay of Fires. Echt prachtig, die stranden. Algen maken de rotsen er oranje en vandaar komt ook de naam. Na een ochtendje strandwandelen wij verder naar Launceston (de Highway is hier zo kronkelend dat Fietje er bijna niet tegen kon) en de dag erop dus de vlieger op.

Hier in Melbourne slapen we in het appartement van Jill, die we ontmoetten op de Overland Track. Zaaaalig, zo eens kunnen uitslapen in een echt bed. Melbourne is echt geweldig en we vertrekken dan ook pas morgen vroeg naar de Great Ocean Road. Wordt nog spannend want alle campings die we belden zijn volgeboekt. Onze hoop ligt bij de nationale parken waar je gratis je tent mag opzetten. Nieuwjaar, schoolvakantie, 30 graden en een kust vlakbij... het zal druk worden onderweg.

vele groetjes, een prachtig 2007 en tot volgend jaar !!!

Jan

ps: blijkbaar hebben nog steeds enkelen onder jullie problemen om commentaartjes achter te laten. Bij anderen en bij onszelf lukt het wel, dus... Als iemand meer details kan geven van de foutmelding, laat het dan weten. In't kort: klik op comments bij het berichtje waarop je wil reageren, type je tekst, vul de word-verificatie in (tegen spam) en kies dan "other" om je naam in te vullen.......

30 kaarsjes voor Inneke

Lieve meid,

een dagje te vroeg, maar ik weet niet wanneer we nog eens gaan internetten. Er zijn zo een paar dagen die je liever niet wil missen. Zo eentje is jouw dertigste verjaardag. Ik weet zeker dat je het goed zal vieren in de Ardennen en wij zullen het dan nog eens overdoen in juni.
We zullen aan je denken morgen en er op toasten! Hiep hiep hoera!
Drie dikke kussen (30 wordt wat veel ;-)) en een warme knuffel.

Liefs

Fie en Jan

Tasmanie, the Overland Track

G’day everybody,

Ja, ja we zijn terug, we hebben het heelhuids gehaald. Het was zes dagen afzien en tergelijktertijd ongelooflijk genieten. Het was zowel een fysieke als mentale uitdaging. Fysiek, we hebben ons peer gezien en heel wat afgezweet. Elke dag gepakt als ezels kilometers afgelegd, bergop en bergaf, over boomwortels en rotsblokken, maar oooh zo mooi en ongerept, urenlang met niets of niemand om je heen, behalve de natuur. Das echt een heel apart gevoel. Op het einde van de dag doen je voeten wel zeer en ben je blij dat je eindelijk de hut bereikt hebt (= het eindpunt van de dag). Maar het geeft ook heel veel zelfvoldoening.

Mentaal lag de uitdaging iets anders, back to basics, 6 dagen geen douche (en na 6 uur of 7 uur wandelen per dag is dat niet niks, pfieuwwww, stinken ;-)…..wees gerust, we hebben toch twee keer de moed kunnen vinden om in een bergriviertje te springen, brrrrr), 6 dagen droge voeding (maar dat viel al bij al heel goed mee, als je honger hebt, smaakt alles lekker), als sardienen samen in de hut waar het stinkt naar wandelschoenen, nice smell ;-). En vermits we geen electriciteit hadden, gingen we met de kiekens op stok en waren we om 6u opnieuw druk in de weer.

En ja, ik heb twee keer bijna een hartstilstand gekregen omdat een zwarte dikke slang op korte afstand voorbij mijn voeten ritselde. De eerste keer was mijnen held er niet bij. Daar stond ik dan, helemaal vastgenageld aan de grond. Ze zeggen wel dat die beesten meer schrik hebben van jou dan omgekeerd. Ik ben toch nog niet overtuigd….Ik heb dan maar mijn verstand op nul gezet en het op een lopen gezet tot een open vlakte (en dat met rugzak en al…). Mijn tong hing op mijn voeten… De tweede keer (een dag later) liep Jan juist achter me. Ik weer aan de grond genageld, Jan eerst jaloers omdat hij ze niet gezien had (onozelaar, ik had ze zelf liever niet gezien). Dan was ze daar weer en gelukkig kon ik nu Jans arm bi

jna blauw nijpen… Volgens Jan heb ik toen het beste wandeltempo gehaald… hoe zou dat komen?? Voor de geinteresseerden: het was een zwarte tigersnake, zo een 1,5m lang en 9cm diameter.

Naast het wandelen van hut tot hut (waar we water konden bijvullen, kampeerden of in de hut sliepen, een compost-toilet ter beschikking hadden (neen, jullie willen gewoon niet weten wat een compost-toilet is…), was er ook tijd voor socializing. Iedereen kwam daar samen ‘s avonds en vermits je met dezelfde mensen (een 10-tal) ongeveer hetzelfde traject aflegt, leer je elkaar wel

ook kennen. Wij waren de enige niet-Aussies (dus de Overland Track is echt nog niet goed gekend bij de toeristen, wel een meevaller voor ons, het is nochtans Unesco Werelderfgoed. We hebben heel wat afgelachen met Shayne en Jill uit Melbourne (we mogen daar gaan logeren als we in Melbourne zijn), met het trio afkomstig uit Brisbane (twee broers en de pa: Peter, John en Ivan). Dan had je nog Fiona en Shrek ook uit Brisbane en vader en zoon uit Sydney Bill en Josh.

Kortom, we hebben een schitterende week achter de rug. Het weer was schitterend voor Tasmanie (geen regen of sneeuw! Wat zelden blijkt te zijn op deze trekking). Nu zijn we in Hobart en hebben een huurauto. We trekken het eiland rond en genieten nog 5 dagen van dit schitterend gebied. Vanavond is het kerstavond, moeilijk te geloven als ik ons hier zo zie zitten. Dus aan iedereen thuis: Merry Christmas! Geniet van het lekkere eten, geniet van elkaar en hopelijk van een aantal dagen verlof.

Wij genieten mee!

Dikke kus

Fie

pour nos amis francophones

Salut a tous,

nous profitons de notre sejour en Tasmanie en ce moment et dans quelques jours nous partons pour la decouverte du reste de l'Australie (Melbourne -> Adelaide, Alice Springs et la cote est: Cairns -> Sydney). Tout se passe merveilleusement bien et ce voyage est un regalle pour les yeux.

Nous vous souhaitons de tres tres bonnes fetes, joyeux Noel et bonne annee!

Gros bisous

Sofie et Jan

Gelukkige verjaardag ELLA

Hiep, Hiep, Hiep...

HOERA !!!

Gisteren mocht m'n nichtje Ella twee kaarsjes uitblazen.
Een gelukkige verjaardag van nonkel Jan en tante Fie!!

Een jarige in Tasmanie

Lieve vriendjes en familie,

het internetcafe sluit hier binnen 5 minuutjes, dus het wordt een mini-berichtje. We zullen na de trekking antwoorden op al jullie commentjes.

Vandaag eerste dagje in Tasmanie, echt een wauw-effect!

Ah ja, Ciskewiet, voor we het vergeten, we zijn ondanks het slechte weer gisteren toch nog op de Skytower in Sydney geraakt, wel veel wolken, maar toch nog de moeite, thanks mate for the tip!

Gisteren weer het vliegtuig op, gelukkig maar voor een dik uur, en dan ingechecked in onze tweede backpacker. Nog twee keer een goed bed en dan wordt het voor een hele tijd ons tentje.

Deze morgen hebben we de Cataract Gorge afgewandeld, niets met de oogziekte te maken, enkel schitterende natuur, een stukje paradijs op aarde. Jammergenoeg volgen de foto's pas na de trekking. Maar jullie hebben genoeg andere dingen aan jullie hoofd met de kerstshopping, niet? Daarnet bij het inkopen (droge voeding voor 6 dagen, mjammie....) klonken de kerstliedjes toch maar raar in onze oren bij zo een 28 graden...

Meer nieuws krijgen jullie volgend weekend.

Dikke kussen

Fie

PS Mijn ventje is vandaag een jaartje ouder geworden, bedankt voor alle berichtjes. Ik zal hem de 31 kussen strakjes geven!! We gaan nog lekker uiteten vanavond en we hebben het deze morgen ook al een beetje gevierd ;-)

Sydney, the sequel

Vandaag, vrijdag, regent het in Sydney :-( . We zijn dus solidair met jullie he. Tijd dus om voor het scherm te kruipen, een dagje vroeger dan gepland.

Gisteren dag 2 in deze levendige stad. De ochtend hebben we het rustig aan gedaan. Ik was al om vier uur klaar wakker en Fie had nog wat lichamelijke kwaaltjes te verwerken (ttz: stijve rug van de vlieger). De zon scheen vollop en dus was ons voornemen om naar het werelberoemde Bondi-beach te gaan (een hip, in de jaren 50 onstaan strand van 1500m lang en de thuishaven van de surfers hier in Sydney) goed gepland. Dachten we! Na de middag zijn er wolken komen opzetten en was er van strandplezier niet veel meer te merken. Ons Fie heeft er haar befaamde Sofie-wrap gedemonstreerd!

's Avonds zijn we te voet naar de Opera House gegaan omdat het zo mooi verlicht zou zijn. Tot onze spijt waren de Botanic Gardens echter al afgesloten en na een zicht van in de verte (echt mooi!) zijn we daarna terug gewandeld. Allebei stikkapot...

Vannacht hebben we geslapen als een roos. Ik ben al door mijn jetlag door, Fieke is nog een beetje teut :-) Strakjes vertrekken we naar de luchthaven om naar Launceston in Tasmanie te vliegen.

Diene toren bezoeken zit er dus niet meer in Ciskewiet, we hebben erover getwijfeld. Op het einde van onze toer door Oz komt het er mss van als we Sydney opnieuw aandoen.

Tot een van de volgende dagen, op naar de Overland Track (hopelijk zijn er geen bosbranden daar, we informeren ons eerst heel goed hoor!!)

groetjes,

Jan

ps: moest het ons morgen niet lukken om een berichtje achter te laten, dan duurt het tot 23 december vooraleer we weer internet kunnen hebben, dus no worries

Sydney, here we come!

Na 32 lange uurtjes zijn we uiteindelijk aangekomen in onze backpacker in Sydney. Afgepeigerd en moe en nog denkend dat we dit nooit meer opnieuw zullen doen, kruipen we onder de wol. Zot moet je wel zijn om gebroken, met wallen onder de ogen en een maag vol flightfood meer dan 29u op een vliegtuigstoeltje te zitten.

Na een nachtje in een goed bed en zeker na een eerste dagje Sydney, denken we hier al weer helemaal anders over. Met een euforisch gevoel van wat ons allemaal nog te wachten staat ontdekken we de eerste stukjes van OZ. We lopen wel eerst totaal de verkeerde kant uit en na 20 minuutjes doorstappen en bij elk kruispunt verschietend dat we toch maar beter eerst naar rechts kijken voor we oversteken, maken we rechtsomkeer. Wie zei nu ook weer dat de mannen beter kunnen kaartlezen? Grapje, we hebben dan pas de kaart goed bekeken, want daarvoor waren we vooral aan het rondkijken en aan het genieten van de eerste indrukken.

Vandaag hebben we ons laten betoveren door de Botanic Gardens, het alomgekende Opera House. We hebben een tochtje gemaakt met de ferry (Jan is al een kreeft, ik had natuurlijk mijne factor 60 op ;-)). De dag hebben we afgesloten met een bezoekje aan het impressionante Aquarium. En nu maar hopen dat we niet dezelfde vissen tegenkomen tijdens het duiken!

Wat ons vandaag opgevallen is:
- de straten van Sydney zijn echt wel proper (volgens de bewoners, dankzij de Olympics 2000)
- Bewoners van Sydney zijn toch wel ijdel (surferboys en opgetutte beachgirls)
- gezondheid is hier een obsessie: nooit zoveel joggers bijeen gezien als in de botanic gardens en dan buikspieren op het gras, Luchtboxen met de personal trainer......we zouden er complexen van krijgen als we onze eigen conditie bekijken......
- echt zalig om weer in t-shirt rond te lopen (ik weet dat ik nu massa's boze blikken krijg...)

Kortom, we zijn onder de indruk en Sydney is een heel toffe stad en ze zijn hier supervriendelijk en heel behulpzaam. Voila, onze eerste dag zit er op.
We laten gauw weer iets van ons horen.

Liefs
Fie

PS no worries voor de bosbranden, we gaan voorlopig de andere richting uit.

Happy Birthday Ine!

Een kort berichtje heel speciaal voor Ine.
Voor je 30ste verjaardag drinken we er een op je gezondheid!
Drie dikke kussen en cheers,

Fie en Jan

Rugzak

Zaterdag... Vandaag pakken we de rugzakken. Daarna... de weegschaal op! Niet één keer of twee keer, ik denk dat we elk wel 10 keer op die weegschaal gestaan hebben. Resultaat: 2 kilo meer dan voorzien!! En dat zonder de dagrugzak, onze wandelschoenen, jas, foto-toestel, ... we zullen het wel overleven en als je ons steeds met dezelfde kleren ziet op de foto's, tja, dan weet je waarom ;-)

In den Buro

Vrijdag zijn we met onze Gentse vrienden nog een laatste keer ene gaan drinken bij den Erik in "den Buro". Hier vind je de fotookes. Heel lief dat jullie allemaal langs gekomen zijn, we gaan jullie missen!