Whitsunday en Fraser Island

Onze cruise naar de Whitsundays is een eendaagse geworden. Tijdsgebrek (de volgende driedaagse die nog plaats had vertrok pas binnen twee dagen) en toegegeven: budgetair kon het er eigenlijk ook niet af. Mixed feelings... Ten eerste omdat het bewolkt was en zelfs regende. Ten tweede en vooral omdat je je als een lopende-band-toerist voelt. In Airlie Beach geldt enkel de wet van de bookingskantoren: hoe meer, rapper en voller, hoe beter.

Dit alles vergaten we echter volledig toen we bij onze snorkeltrip onverwachts bezoek kregen uit de diepte. Een zeeschildpad had besloten om ons even gezelschap te houden en hij (of zij) heeft zeker vijf minuten onder ons gezwommen. Iedere keer dat hij naar boven kwam om zijn neusje uit het water te steken keek hij eens, zo van "zijn jullie er nog" en dan twee soconden later, ploep, dat kopke boven! Zooo schattig, ons Fie moest er iedere keer weer mee lachen.
Whitehaven Beach was wel mooi, maar met honderd man erop, tien boten en drie vliegtuigjes voor de kust verliest een van de beroemdste stranden ter wereld veel van zijn charme.

De volgende dag zijn we dan naar Hervey Bay gereden, onze uitvalsbasis voor Fraser Island.

Beste mensen: we worden oud. Of beter: ouder. Noem het volwassener of wijzer, maar dat willen we zelf niet gezegd hebben natuurlijk. Via een backpacker hadden we de beste deal gemaakt, ook al omdat ik toch wel zelf wou 4x4-en op het grootste zandeiland ter wereld. Uiteraard neem je je reisgenoten er dan gratis bij, 't is van moeten. We werden met zijn elven in een Toyota Landcruiser Troopcarrier gepropt. Twee duitse miekes, zes engelse gasten, miss "fucking" australia en wijzelf. Het kon erger, gezien het roekeloze rijggedrag van enkele idioten in de andere jeep. Ik ga hier niet verder over uitwijden want de herinnering aan het prachtige Fraser, de zalige meren, de kick van op het strand te rijden, vast te zitten en er weer uit te raken... dat blijft veel langer hangen. We kunnen nu ook Manta's, een koppel haaien, arenden en Iguano's aan onze wildlife lijst toevoegen.

Gisteren hebben we dan 500 km gereden tot in Ballina, een rustiger stadje net onder de hippe Gold Coast. Vandaag hadden we vrijaf en hebben we uitgeslapen (tot we moesten vluchten uit de tent want... 35graden!), gezwommen, Clijsters live zien winnen en zijn we eens in Byron Bay gaan kijken naar het meest Oostelijke punt van Austalie.

De batterijen zijn weer opgeladen en morgen rijden we verder naar de Blue Mountains, onze laatste stop in Aussie. Foto's volgen later.

Groetjes vanuit het zalig warme, heerlijk zonnige New South Wales ;-)

Jan