de Kathmandu Vallei
Na de trekking en het raften zijn we een dagje in Kathmandu zelf gebleven om de komende weken te regelen, wat te surfen, inkopen te doen, de hele rimram.
Zot als we zijn, zijn we al de volgende dag weer gaan wandelen. Van Dhulikel, via Nahmo Boudha naar Pautani. En het was langer dan verwacht, amai mijn botten, de trekking zat nog in de benen. Maar het was weer eens een heel ander stukje Nepal en nog maar eens vreed schoon, op een andere manier.
De dag erna zijn we dan Pashupatinath en Bodnath gaan bezoeken met zijn tweetjes. Dat eerste is de belangrijkste Hindoeistische plaats van Nepal. Er staat een gigantische tempel en er worden ook crematies gedaan. Niet zoals bij ons in den oven, maar in open lucht, langs de rivier. Ik dacht dat mij dat behoorlijk ging schokken, maar ze doen het op een heel serene manier, zonder heel veel poeha en het was helemaal niet zo erg om zien. Sowiezo is dat Hindoeisme wel een geloof dat op een zeer expressieve manier beleefd wordt. Ze gebruiken veel symbolen, beelden, kleuren en geuren. En het is altijd wel feest, festivals met hopen hier. In Bodnath staat dan weer de grootste Boedistische Stupa ter wereld. Die twee godsdiensten leven hier zonder problemen hand in hand samen, er zijn zelfs tempels die voor de twee samen dienst doen. 't Is nogal wat, die hele historiek en de verhalen van dit geloof, maar leuk om horen en best wel interessant om zien dat de tempels en heilige plaatsen hier nog echt dagdagelijks gebruikt worden.
De dag erna hebben een rustdagje ingelast en 's avonds hebben we dan de Joker groep ontmoet. We wisten dat die ging komen - da's dezelfde reis die Sofie normaal gezien vorig jaar ging begeleiden, maar die toen afgelast werd op het laatste nippertje - en we hadden al aan de groepsleider gevraagd of we enkele dingen mee mochten doen met hen.
We zijn dan met zijn allen de volgende dag in en rond Kathmandu gaan wandelen en hebben Durbar Square hier bezocht. Da's in feite een plaats met allemaal oude gebouwen van in den tijd dat Nepal nog uit verschillende koninkrijkjes bestond. Nadien de Monkey Tempel (Swayambunath), ook al een Boedhistische Stupa, bezocht. Allemaal even groots en mooi om zien.
De tweede dag met de groep zijn we de lokale bus opgestapt en zijn we naar het SOS Children Village in Thimi gereden. Hier worden weeskindjes in een afgesloten gemeenschap opgevangen en tot hun volwassenheid begeleid. Gaf me een dubbel gevoel, hoewel het natuurlijk altijd een goede zaak is om die kinderen een kans te geven, hoe dan ook.
Zot als we zijn, zijn we al de volgende dag weer gaan wandelen. Van Dhulikel, via Nahmo Boudha naar Pautani. En het was langer dan verwacht, amai mijn botten, de trekking zat nog in de benen. Maar het was weer eens een heel ander stukje Nepal en nog maar eens vreed schoon, op een andere manier.
De dag erna zijn we dan Pashupatinath en Bodnath gaan bezoeken met zijn tweetjes. Dat eerste is de belangrijkste Hindoeistische plaats van Nepal. Er staat een gigantische tempel en er worden ook crematies gedaan. Niet zoals bij ons in den oven, maar in open lucht, langs de rivier. Ik dacht dat mij dat behoorlijk ging schokken, maar ze doen het op een heel serene manier, zonder heel veel poeha en het was helemaal niet zo erg om zien. Sowiezo is dat Hindoeisme wel een geloof dat op een zeer expressieve manier beleefd wordt. Ze gebruiken veel symbolen, beelden, kleuren en geuren. En het is altijd wel feest, festivals met hopen hier. In Bodnath staat dan weer de grootste Boedistische Stupa ter wereld. Die twee godsdiensten leven hier zonder problemen hand in hand samen, er zijn zelfs tempels die voor de twee samen dienst doen. 't Is nogal wat, die hele historiek en de verhalen van dit geloof, maar leuk om horen en best wel interessant om zien dat de tempels en heilige plaatsen hier nog echt dagdagelijks gebruikt worden.
De dag erna hebben een rustdagje ingelast en 's avonds hebben we dan de Joker groep ontmoet. We wisten dat die ging komen - da's dezelfde reis die Sofie normaal gezien vorig jaar ging begeleiden, maar die toen afgelast werd op het laatste nippertje - en we hadden al aan de groepsleider gevraagd of we enkele dingen mee mochten doen met hen.
We zijn dan met zijn allen de volgende dag in en rond Kathmandu gaan wandelen en hebben Durbar Square hier bezocht. Da's in feite een plaats met allemaal oude gebouwen van in den tijd dat Nepal nog uit verschillende koninkrijkjes bestond. Nadien de Monkey Tempel (Swayambunath), ook al een Boedhistische Stupa, bezocht. Allemaal even groots en mooi om zien.
De tweede dag met de groep zijn we de lokale bus opgestapt en zijn we naar het SOS Children Village in Thimi gereden. Hier worden weeskindjes in een afgesloten gemeenschap opgevangen en tot hun volwassenheid begeleid. Gaf me een dubbel gevoel, hoewel het natuurlijk altijd een goede zaak is om die kinderen een kans te geven, hoe dan ook.
Daarna zijn we via een andere tempel naar Bakthapur gewandeld. Bakthapur is samen met Kathmandu en Patan een van de drie koninkrijkjes die samengebracht zijn bij de vereniging van Nepal en het is nog steeds de culturele hoofdstad. En toen we de muren van de stad binnenwandelden sloegen we allemaal steil achterover! Zo mooi en authentiek, amai! Niet voor niets dat die hele stad hier Unesco werelderfgoed is!! We slapen hier in een supersfeerrijk hotelletje.
De dag erna is DE grote dag van onze reis. Alle, ttz: rond deze dag is in feite heel de reis gepland. Het eerste dat vaststond, nu bijna een jaar gelden. In Bakthapur vieren ze Nieuwjaar en dit 9 dagen lang. Bisket Jatra heet dat hier, en op de afsluitdag, deze dag dus, is er een groots festival. Nadat wij overdag de stad bezocht hadden, stonden we 's avonds veilig en wel op het dakterras van ons hotel. Simpel gezegd: de twee stadsdelen doen touwtjetrek aan een gigantische houten kar om die naar hun stadsdeel te kunnen trekken. Er was een massa volk en die twee groepen maar trekken en roepen en joelen dat het een lieve lust was. Eenmaal de kar op het centrale plein staat begon het andere stuk van de viering. De twee stadsdelen nemen het dan tegen elkaar op door... elkaar met stenen te bekogelen!! Echt waar, niet te doen: die rapen daar alles op wat los zit en beginnen dat dan naar elkaar te smijten!! En niet zomaar een steentje he, neen, honderden stenen vliegen van links naar rechts en terug onder ons hotel. En dat duurt zo uren voort, een strategie hebben ze niet echt, behalve dan eens hard roepen met zijn allen en tien meter opschuiven om daarna weer bekogeld te worden. Een echt spektakel, dat wel. De pannen van de beschermde gebouwen moeten eraan geloven, stenen vliegen in het rond, joepie, het is nieuwjaar!!
De volgende dag wordt alles netjes opgeruimd en is de schade goed te zien. En dan bedenken dat dit beschermd erfgoed is, t zijn rare (maar heel lieve!) mensen hier!
Wij verder, opeen gepropt in een lokale bus, naar Patan. Hier is ook een Durbar Square, maar veel beter bewaard als datgene in Kathmandu en dit plein is nog een locatie geweest voor de film Little Boudha. Weer zeer mooie gebouwen en tempels, maar ik heb stilaan de tempels wel gehad.
Moe maar heel voldaan en verliefd op Nepal (en elkaar!!!) hebben we vandaag en morgen een kalmer dagje. Daarna sluiten we weer aan bij de groep om een trekkingske van drie dagen te doen in de vallei.
Het kort hier dus af, we genieten er ten volle van. Foto's volgen normaal gezien morgen.
vele vele groetjes en dikken kussen,
Jan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten