betoverend Nieuw-Zeeland

Hier zijn we weer. Het heeft even geduurd, we know, maar daar is een verdomd goede reden voor. Het is hier zo ongelooflijk mooi, zo veel te zien en te doen, da's niet normaal en dan vliegt de tijd dus voorbij, totdat die memory kaart van je fototoestel vol zit en je denkt "hola, tijd om fotootjes te downloaden".

Waar zal ik beginnen? Bij het chronologische begin, lijkt me het makkelijkst.

Wij dus op 28/01 aangekomen in het land der Kiwi's. Uurwerk verzetten, want het is hier 12 uur later dan in Belgie. Diezelfde dag rond 17u nog ons huurautootje gaan ophalen en van Christchurch naar Kaikoura gereden. Alleen al rijden op die Highways hier is na iedere bocht een "waaw" en "allee jom, zo schoon" moment (gepikt van mijn zusje :-) ). We gingen om een heel speciale reden naar Kaikoura... Aangezien de Oostkust van Nieuw-Zeeland maar een paar kilometer naast het continentale breukvlak (of hoe heet dat) ligt, gaat de bodem van de zee er van 100 meter diep plots naar meer dan 1000 meter diep. En daar komen de koude antarctische stroom en de warme zeestroom elkaar juist tegen en dat zit daar vol eten voor... walvissen en dolfijnen! Jawel.
Wij 's morgens vroeg op, naar een mooi centrum, wetsuit aan, videootje kijken en dan de boot in. Ze hadden gezegd dat eens de motor afstond iedereen snel-snel het water in moest en vooral naar beneden moest kijken! Den eerste keer niks te zien. Dikke teleurstelling. Den tweede keer hebben we er een stuk of 7 gezien. Maar den derde keer... wel honderden Dusky Dolfijnen rond ons, onder ons, en soms zelfs boven ons!! Niet te doen, zo met die supersnelle beesten, oogcontact maken en dan rondjes draaien met ze en zij maar sneller en sneller en dan ineens weg. Soms kwamen ze zelfs zo dicht dat je ze langsvoelde schezen. En als je hun geluidjes nadeed antwoordde ze en maar blazen met hun blaasgat als ze boven kwamen... Ik krijg er 5 dagen later nog kriebels van, amai. Wij terug naar land, nadat we nog lang vanuit de boot hun kunstjes konden volgen. Na de middag weeral nen boot op. Deze keer supermodern, uitgerust met sonars. En verder de zee op. Even stoppen... meten... en de kapitein was weg. Iedereen moest dan naar buiten... Wij wachten... en ineens: psssstttt, ne grote fontein, midden in de zee, gevolgd door een 18 meter groot beest!! Echt overweldigend, zo'n potvis in het echt zien. Die komt dan voor 5 minuten boven om dan weer vertikaal naar beneden te duiken, en jawel: zijn typische staart de lucht in te steken! Magistraal gewoon. Zo hebben we er drie gezien en op de terugweg weer dolfijnen, zeeleeuwen, albatrossen, ...

Amai, ons eerste dagje in NZ kon tellen.

Wij terug naar Christchurch en dan die dag een beetje in het centrum gewandeld en de Banks Peninsulla gedaan, dwz met de auto gereden.
Mooi man, echt super.
Die avond sliepen we op wat we zelf noemden "camping marginale". We hadden eens geen BIG4 of TOP10 camping gekozen en het was er aan te zien ook :-)

Geen erg, want de dag erop mochten we eindelijk onze Wicked Camper gaan halen! Joepie, gedaan met tent op en af te breken. Vanaf nu is David Bowie onze thuis.
We reden nog veder via Lake Tekapo tot aan Lake Pukaki waar we overnachtten langs het meer. Die avond kreeg ons boeleke, een Kiwi die we gekocht hadden, zijn naampje: Pukaki! En wij blij met onze Bowie, want het was slecht weer.

De volgende dag staan we op met stralende zon. Joepie! Wij verder gereden naar Mount Cook, de hoogtste berg van NZ en decor van vele Lord Of The Rings scenes. Supermooi weeral, ik kan het echt niet beschrijven hoor. We hebben een wandelingetje gedaan naar de lookout en daarna een langere naar een of ander meer, en de ijsbrokken van de gletsjer lagen er nog in. Ongelooflijk dat zoiets bestaat in ' t echt. We voelen ons echt wel gelukzakjes.

Gisteren zijn we dan in Dunedin aangekomen waar we tourtje geboekt hadden om naar een Albatross kolonie te gaan zien. Dat is de enige kolonie ter wereld die op het vasteland ligt. Daarna nog een tourtje om Yellow Eyed pinguins te kijken. Maar niet zonder eerst de Bowie te moeten jumpstarten want de Jean had de lichten van Bowie laten branden, platte batterie. Je maakt wat mee... Die pinguins zijn een van de zeldzaamste soorten ter wereld. En we hadden geluk! We hebben via de gecamoufleerde gangen eentje kunnen volgen vanaf dat die uit de zee kwam tot aan zijn jong.

En vandaag dus internetten (het regent hier toch) en strakjes rijden we verder via het zuiden naar Te Anau.

Nieuw Zeeland is echt weer een verademing en een energieboost van jewelste. Het is hier rustiger, goedkoper dan het peperdure Aussie, mooier, alles ligt dichter bij elkaar en we hebben onzen David Bowie die het leven ook wat aangenamer maakt. Zalig hoor, ook al is het hier 15 graden kouder dan de voorbije weken.

Ik hoop dat we nog wat foto's kunnen uploaden, maar dat gaat hier serieus traag, we doen ons best.

vele vele groetjes, dikke mercikes voor de berichtjes en tot de volgende keer maar weer.

daaaaaaaag,
Jan