Bula Fiji

En wij dus afscheid genomen van den Bowie.

De vlucht naar de Fiji's was er een van een drietal uurtjes en we kwamen er 's avonds laat aan. De tropische hitte sloeg ons tegen het hoofd toen we uitstapten, zo na het relatief frisse Nieuw Zeeland. De eerste Fiji-anen die we zagen, of eigenlijk hoorden, was het welkomstgroepje die op hun gitaren een vrolijk deuntje speelden. Zo ben je meteen in de stemming en voel je je echt wel welkom. BULA !!

Wij naar onze backpacker-hostel en de volgende dag moesten we dan al om 7 uur de ferry op. De Yasawa Flyer vaart langs alle resorts op de Manacuma en Yasawa eilanden. Wij konden pas na 4 uur afstappen. De watertaxi, gewoon een klein onstabiel bootje, haalde ons dan af van de ferry en vaarde ons naar Oarsman's Bay Resort, een resort dat er nog maar sinds 2000 staat en volledig door de locals van het Nacula eiland gerund wordt. Weeral een welkomstbandje, een drankje en dan mochten we in onze Bure, een klein hutje met slaapkamer en badkamer. Eindelijk voor een hele week eenzelfde bed en zelf geen eten moeten maken. Zalig vooruitzicht was dat.

En het was ook zalig. De dagen vloeiden in elkaar over en het was soms moeilijk de tijd bij te houden. We heben geluierd, op het strand gelegen, lekker gegeten (bread fruit, sweet potatoes, ...ons Fie heeft wel een beetje last van de darmkes gehad), gelezen, gesnorkeld (Oarsman's heeft een van de mooiste stranden daar en de koralen liggen er al in de eerste meters, samen met de visjes enzo) en gedoken.

Het resort organiseerde ook allerlei uitstapjes en activiteiten. Wij hebben het lokale dorp bezocht. Dat was echt heel tof en het is verrassend om te zien dat er zo nog mensen leven. Slecht enkele huizen waren van steen, en we hebben er het Chief's House gezien, de kerken, de kinderopvang en als hoogtepunt de lokale school. Hier gaan de kinderen van de vier dorpjes van het eiland Nacula naar school. Speciaal voor ons (en uiteraard voor iedere andere groep bezoekers) brachten die kindjes liedjes. Super grappig en schattig om ze in het Engels van die komische tekstjes te horen zingen.
Zingen, dansen en gitaar spelen lijken ze hier trouwens allemaal te kunnen. De manier van leven is hier zo gigantisch relaxed. No stress. Maar het is niet omdat ze lui zijn, maar gewoon zo very happy in hun vel en heel gelukkig met al wat ze hebben. En hun vreindelijkheid is iedere keer weer zo enorm gemeend, echt wel heel tof.

Ook tof was de Crab Race die ze donderdag houden. Dan mag iedereen zijn eigen Hermit Crab (kleine krabbetjes die een schelp gebruiken als huisje) kiezen en ze hebben er dan met tipex nummers op geschilderd. Om ter eerst moeten die krabbetjes dan de cirkel uit en zo waren er heuse kwart en halve finales en uiteindelijk de beste twee mochten de finale doen. Nog grappiger was het dan om drie dagen later nummer 9 op het strand tegen te komen ;-). Vooraleer Gaia op ons dak zit; hier is niks dieronvriendelijk aan, geloof me.

We hebben er ook van geprofiteerd om te duiken. Fiji wort de Soft Coral Capital of the world genoemd, en dat bleek. Koralen in alle kleuren en vormen. En hoewel het niet eens de goede periode in het jaar is was de zichtbaarheid af en toe tot 25 meter. We heben onze cursus Advanced Diver gedaan en hebben nu dus weer 5 duiken extra en een diploomaatje extra in onze logboek. We zijn zelfs een keertje tot 36 meter diep gegaan. En... we hebben onze eerste haai gezien!! Jippie !! De instructeur had nog maar pas gezegd dat ik er niet zo op mocht hopen toen we een White Tip Reef Shark van ongeveer 1,5 meter voorbij zagen glijden. Hij kwam nog heel nieuwsgierig wat dichterbij zien ook. Mooi, mooi.
Aangezien we nu helemaal verslaafd zijn hopen we in Vietnam nog eens te kunnen duiken.

De Fiji was echt een luxe uitstapje binnen onze reis en we hebben er vollen bak van genoten. De transfer van Fiji naar Bangkok was dan ook een hele culuturschok, maar daar vertelt ons Fie alles over.

groetjes, en tot de volgende keer maar weer,
Jan